-
« از دور دست ها »
پنج‌شنبه 26 مهر 1386 21:05
من از صداقت صبح می آیم از انتهای واژه ی احساس از پیچ و خم کوچه های اضطراب □ به من بگو از تنهایی از گریز از جفا از لحظه ها بگو لحظه هایی که گریختند از من و از تو بگو از بیکرانه ها از گریز دست ها از سکوت سرد پنجره ها که چگونه مرگ را ناقوس زدند بگو از نگفنه ها از مهربانترین ها از آنجا بگو از سپیدی دیار ما ... □ من از...
-
« از این پس »
پنج‌شنبه 26 مهر 1386 21:04
از این پس برای هیچ کس نخواهم خواند نخواهم گفت قصه ی دربدری واژه هایم را از این پس باقی نخواهد ماند هیچ برگ گلی که بگوید قصه ی غربت دردهایم را □ بغض مبهم شعرهایم ! ازین پس کجا خواهی رفت؟ تو نیز – آواره خواهی ماند پس گرفتگی صدایم □ چه سخت از من گسیختی چه سخت گسیختی از من علت واضح سروده هایم! □ چه کردند با من رسالت...
-
آواره
پنج‌شنبه 26 مهر 1386 21:03
دیشب- تمام رویاهای کبود ترک خورده ام در مقابل چشمهایم خرد و خاکستر شدند و غافل وار بر پیکر سست باد نشستند و رفتند □ آه – کابوس نبود حقیقت رقم خورده ی یک انتظار بود آری باورم نمی شود باورم نمی شود حالا – حتی تو هم زیر آوار تکه های وجودم گم می شوی □ درد سختی است مهربان ! با تو می گویم اینک – تمام لحظه های غبار آلودم را...
-
« پاییز»
پنج‌شنبه 26 مهر 1386 21:02
هنگامی که خلاصه کردم تمام خودم را تا تفسیر کنم تمام وجودت را □ هنوز – به آخرین فصل چشمهایت نرسیده بودم که پاییز با قاطعیت سردش از کنارمان گذشت مهسا رضایی- 28 مرداد1380
-
« جاودانه »
پنج‌شنبه 26 مهر 1386 21:01
باید انتظار کشید ویرانی سخت صدایی که میان آوار درد شعله کشید در بغض حنجره های رو به انحطاط □ و نگاهی که قطره قطره فرو می ریزد برلبان یخ زده ی التهاب و من هم چنان پیرامون باور از دست رفته پایم می لغزد □ شبهی خوفناک است _ آه تصویر تقدیر رقم خورده ی ما باید غصه ها را بر خاطر چشم ها نگاشت همزاد لحظه های بارانیم □ سکوت درد...
-
« سکـــوت »
پنج‌شنبه 26 مهر 1386 21:00
سکوت کن بگذار، بمیرد آن جان پاره ی شعرهای بی نشان سکوت کن نمی خواهم همرنگ غصه های رنگ پریده ی واژه ها باشم □ بگذار بر دستان من بمیرد آوای کسی که بی من قسمت کرد سکوت مرگبار تردیدش را میان نگاه پنجره و تبسم تلخ رویاها مهـــسا رضایی-21/9/81 خورشیدی
-
(((((((( « عزیمت » ))))))))
پنج‌شنبه 26 مهر 1386 20:59
- آه - تردید سخت و وحشتناکی است تردید سخت و وحشتناکی است بودن یا نبودن نام تو در جوار واژه های به خاک سپرده ی شعرها □ لحظه لحظه واژه واژه ها نگاه تو را میان تمام شعرها قسمت کرده ام چیزی برای خودم به جای نمانده جز سکوتِ ترک خورده ی تمام تنهاییها. □ حقیقتی خوفناک است آن چه تقدیربرای شهرها به رقم می کشد. □ و دست نیافتنی...
-
*** « دیر آشنا » ***
پنج‌شنبه 26 مهر 1386 20:39
اشتباه نمی کنم اشتباه نمی کنم ولی انگار خودت بودی تفسیر تمام خطوط پاک شده ی ذهن شعرهایم یا شاید آخرین حقیقت جا مانده از عزیمت واژه هایم □ حتی – اگر باور کنی کمی دیر آمده ای. مهسا رضایی-5 مرداد ماه 1380
-
**** « حضـــور » ****
چهارشنبه 25 مهر 1386 23:37
دوباره هوا سرد می شود دوباره هوا سرد می شود لحظه ای بیش نمانده لحظه ای بیش نمانده لحظه ای برای تکرار من و تو. □ هنوز بوی حرفی می آید و بوی واژه ای بوی واژه ای که مرا به پیرامون نگاهت فرا می خواند. □ و زیباتر از خیال یک شعر می شوی آن لحظه که نام تو را در ذهن واژه ها مرور می شود. □ حضورت درک همه ی آفتابهاست در سیاهی و...
-
«دل سپرده»
چهارشنبه 25 مهر 1386 16:46
وقتی تمام خودم را در رفتنت مچاله کردم و دور انداختم وحشتناک بود اما تازه فهمیده بودم که حتیٰ لحظه های مرگمـم نیز دل سپرده ی گام های تو بودند.
-
«شاعر دریایی»
چهارشنبه 25 مهر 1386 16:44
« تقدیم به فریدون مشیری » ... . و تو همان شاعر دریایی _ شاعری که تنها از دریا مروارید های مهر را می چید _ همان شاعر دیار آشتی نمی دانم نمی دانم چگونه دلت آمد بگذری از دریا از ابر از کوچه از بهار □ آه باران! حالا نیستی که ببینی یلدا – با آن گیسوان بلندش - چگونه با اندوهی سنگین خاموشی را می گذراند « تا باغ روشن فردا » □...
-
*** *** «انتظار» *** ***
چهارشنبه 25 مهر 1386 16:34
وقتی که تکرار عجیب ثانیه ها از تو می گویند وقتی که برگ های خشکیده ی خلوت من از تو می گویند چگونه است این که تو خالی از هر جوابی □ سایه دار لحظه های مرگ پریشانی ها! من از سکوت سرد ثانیه ها نمی هراسم من از - این – درنگ مبهم لحظه ها چه باک دارم □ من اینک از تورم سخت فاصله ها می گویم از وسعت واژه ی انتظار می گویم □ چگونه...