از این پس
برای هیچ کس
نخواهم خواند
نخواهم گفت
قصه ی دربدری واژه هایم را
از این پس
باقی نخواهد ماند
هیچ برگ گلی
که بگوید
قصه ی غربت دردهایم را
□
بغض مبهم شعرهایم !
ازین پس
کجا خواهی رفت؟
تو نیز – آواره خواهی ماند
پس گرفتگی صدایم
□
چه سخت از من گسیختی
چه سخت گسیختی از من
علت واضح سروده هایم!
□
چه کردند با من
رسالت چشمهایت
تکرار غریب حرفهایم
«مهسا رضایی 3/8/79 »