سکوت کن
بگذار،
بمیرد
آن جان پاره ی شعرهای بی نشان
نمی خواهم
همرنگ غصه های رنگ پریده ی واژه ها باشم
□
بگذار
بر دستان من بمیرد آوای کسی که
بی من
قسمت کرد
سکوت مرگبار تردیدش را
میان نگاه پنجره و